هرگاه كسی از رودخانه نگاه تو نگذرد، تطهیر نمی شود! هركس آواز تو را ننوشد، ازابتدای ملكوت رانده می شود و هر آن كه در پرتو چلچراغ نفست، گامهای حیات رانشمارد، در زمره زندگان نیست!
بدان هنگام كه تو از حرا» طلوع كردی، طلیعه داران انوار خورشیدی بر دامنخجلت آویختند و روشنایی به فرهیختگی نایل آمد. حضرت عشق، با دم مسیحایی تو تولدیافت. كودك ایمان به یمن ندای سپید تو، بلوغ را تجربه کرد
اگر نگاه سبز تو نمی بود، هیچ سبزه ای در جهان نمی رست. و اگر صدای گامهای تو گوشتاریخ را نوازش نمی داد، جغرافیای عشق رنگ می باخت. آفتاب گرم دستهای تو، یتیمیجهان را جبران كرد. اگر مهربانیهای تو نمی بود، هیچ گاه كودك دنیا، برای ایستادنپا نمی گرفت. با سیلی تو بر گونه كفر بود كه بشر به شر پاسخ منفی داد. این تو بودیكه به تكثیر پروانه های ملكوت اقدام كردی، و به دانایی و بینایی، جواز افزایشبخشیدی. از نای تو، نوای نرگس شورانگیز عاطفه های محمدی رویید. تو بر بام بلندتاریخ، پرچم كعبه را افراشتی و در سرزمین قلبها، بذر محبت قرآن را كاشتی. تو نیروینظارت را بر نواحی انسان رویاندی. تو قبله» را به همه قبایل جهان هدیهدادی و گل توحید را بر گونه جمال جهان، جاودانه كردی.
حسن یوسف، پرتوی از تجلی آفتاب زیبایی توست. دم عیسوی از تنفس تو بركت یافته است وعصای همت تو، ساحران سیه پوش كفر و نفاق را از اتاق اندیشه ها اخراج كرد. بارانساده صفا و سپیده از ردای تو بر جلگه های جوامع فروبارید و همه انسانها را به سمتحاصلخیزی هدایت نمود.
لهیب ابولهب» را تو با تبر تبت» خاموش كردی و لكه های ابوجهل» را از تن جوامعزدودی. تو سرزمین مكه دلها را فتح كردی و در روزگاری كه دنیا به تب بت پرستی دچاربود، طبابت تو، تومورهای بدخیم كفر را از پیكره مجروح جهان بیرون كشید و جرأت تو،جراحات زخم عمیق ستم را التیام بخشید.
همه سپیداندیشان، از نسل تو پدیدارگشته اند و نورانیت پیشانی تو، پگاه را پایدارساخته است. اگر تداوم آبی آرامش، از سرانگشتان همایش اندیشه و احساس موج می زند،از شكوه نگاه تو است. تو ناخدای كشتی كرامتی، عاطفه روشن بارانی، پناهگاه چشمانیارانی، تو شكوه و هیمنه همه سبزه زارانی رودخانه های هدفمندی را تو به روی خانههای ما گشودی. معنای ملكوت را تو به ما یاد دادی. كتاب ایمان را تو برای جهانیانتفسیر كردی. وقتی تو بر فراز حرا» ایستادی، بشریت در برابرت زانو زد و هنگام كهآواز رسالت سردادی، همه سرداران تاریخ به راه تو، سر دادند! و زمانی كه انسان راضمانت كردی، زمانه در برابر تو به كرنش نشست.
تو، ما را به قریه سرسبز و شكوهمند قرآن دعوت كردی و در هر واللیل» ما را بهمیهمانی والنهار» بردی. تو با اقراء» قرابتی دیرینه داشتی و در مزارع اندیشهوالتین» و ایتون» می كاشتی و یا ایتهاالنفس المطمئنه» برمی داشتی. تو بر هودجایاك نعبد» نشستی و با براق ایاك نستعین» به معراج اهداناالصراط المستقیم»شتافتی و صراط الذین انعمت علیهم» را در همه گیتی گستراندی و غیرالمغضوب علیهمولاالضالین» را به همگان نشان دادی.
ای یاسین! همه ی حرف های ما، همه ی جمله های ما و همه ی نوشته های ما در برابر معنایبلند وجودت هیچ است. ما را به كوثر وجودت تهنیت و سلام و درود نثار باد!
تو ,های ,تو، ,كه ,نمی ,جهان ,را به ,تو بر ,را تو ,و در ,های ما
درباره این سایت